_ _ _ _____ ___ __
__ _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_ ___ ___ _ __ ___
\ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \
\ V V /| | <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
\_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|
Łacyńsczi jãzëk (abò łacëzna, łacëna; łac. lingua Latina) – jindoeùropejsczi jãzëk z pòdrodzëznë italsczich jãzëków.
Wësztôłcëł sã przëpùszczalnie w II tësąclecu p.n.e. jakno jãzëk mieszkańców Lacjum w westrzédny Italie. Béł òn rodnym jãzëkã Rzëmian. Do jegò zapisywaniô brëkòwóno łacyńsczégò alfabétu, chtëren dzysdzéń je nôbarżi rozkòscérzonym alfabétã na swiece. Łacëzna stała sã ùrzãdowim jãzëkã Rzimsczi Repùbliczi, a pózni – Rzimsczégò Césarstwa. W tim w czasu òdbéł sã proces latinizacje Jimperium, a łacëzna bëła jãzëkã mieszkańców wielnëch rzimsczich prowincji w Eùropie i nordowi Africzi. W codniowi gôdczi łacëznë òprzestóno ùżëwac pò ùpôdkù Césarstwa na zôpadze, chòc we wikszoscë państw Eùropë bëła brëkòwónô jakno ùrzãdowi, liturgiczny i lëteracczi jãzëk.
Do XVIII st. łacëzna bëła pòwszechno brëkòwónô jakno jãzëk midzënôrodny kòmùnikacje, nôùczi, kùlturë i kùńsztu. W Pòlsce bëła ùrzãdowim jãzëkã do rozbiorów. Liturgia Katolëcczégò Kòscoła òdprôwiónô bëła wnet leno pò łacëznie jaż do II Watikańsczego Sobòru.
Z łacëznë wëwòdzą sã dzysdniowé romańsczé jãzëczi, midzë jinszima: