_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

منش نیاکان

روم باستان
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست و دولت
روم باستان
دوره‌ها
قانون اساسی روم
کلانتری‌های عادی
کلانتری‌های فوق‌العاده
عناوین و افتخارات
سابقه و قانون
مجامع رومی
خانواده در روم باستان یکی از عوامل انتقال و حفظ منش نیاکان در طول نسل‌ها بود.

منش نیاکان (به لاتین: mos maiorum) یا روش بزرگان، قانون نانوشته‌ای بود که اساس هنجارهای اجتماعی در روم باستان را تشکیل می‌داد. این قانون نانوشته مفاهیم اصلی سنت روم را در بر داشت و به قدر کافی پویا بود تا از آن در نگارش قوانین بهره برند.

منش نیاکان در حقیقت شامل یک سری از اصول، متدهای رفتاری و فعالیت‌های اجتماعی بود که در طی زمان قابلیت‌های مثبت خود را به اثبات رسانده بود. اصول ذکر شده در زندگی خصوصی، سیاسی و نظامی افراد، در جامعه روم به‌طور کامل تأثیر می‌گذاشت.

کودکان در خانه و کشتزار و صحرا و اردو (زیرا تا سال سیصد قبل از میلاد در روم آموزشگاه وجود نداشت) اوصاف و خصال لازم چون قناعت و احتیاط و دلاوری و جدیت و وظیفه‌شناسی و پافشاری و ثبات را به‌وسیلهٔ پندوسرمشق فرامی‌گرفتند. خواندن و نوشتن و حساب را پدر به پسر می‌آموخت و حکایات بزرگان روم را، که خدماتی به ملک و ملت کرده بودند، نقل می‌کرد و سرودهای جنگی تعلیمش می‌داد.[۱]

خانواده و اجتماع

سنت و تحول

ارزش‌ها

منابع

  1. ↑ عیسی صدیق (۱۳۴۷). تاریخ فرهنگ اروپا از آغاز تا زمان حاضر. ص. ۲۶.