Świstowy Róg
W świecie Świstowy Róg istnieje wiele aspektów i aspektów, które zasługują na zbadanie i przeanalizowanie. Niezależnie od tego, czy jest to osoba, temat, data czy jakikolwiek inny element, jego znaczenie i znaczenie są niezaprzeczalne. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący wszechświat Świstowy Róg, aby odkryć jego liczne aspekty i zrozumieć jego wpływ w różnych obszarach. Podczas szczegółowej i wyczerpującej wycieczki zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Świstowy Róg jest tematem wartym refleksji i przestudiowania. Od jego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zanurzymy się w dogłębnej analizie, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Świstowy Róg w obecnym kontekście.
 Świstowe Stawki, na drugim planie Świstowy Róg | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2109 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
3 sierpnia 1909 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′09,0″N 20°08′19,8″E/49,185833 20,138833
| |
Świstowy Róg (słow. Svišťový roh, niem. Grosser Murmeltierturm, węg. Nagy Marmotatorony) – turnia o wysokości 2109 m n.p.m. znajdująca się w Świstowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest to najwybitniejsza turnia tejże grani. Od uskoku w północno-zachodniej grani Świstowego Szczytu oddzielona jest Przełęczą pod Świstowym Rogiem, a od Zadniej Świstowej Turni (najbliższej ze Świstowych Turni) oddziela ją Niżnia Świstowa Przełęcz. Podobnie jak inne obiekty w okolicy wierzchołek Świstowego Rogu jest wyłączony z ruchu turystycznego. Taternicy najczęściej odwiedzają ten wierzchołek przy okazji przejścia Świstowej Grani.
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Helena Dłuska, Tadeusz Pawlewski i Tadeusz Świerz, 3 sierpnia 1909 r. – letnie,
- Jadwiga Pierzchalanka i Jerzy Pierzchała, 23 marca 1936 r. – zimowe.
Przypisy
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania .
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 183–188.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.