_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

Bitwa pod Lubuszem (1239)

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Bitwa pod Lubuszem (1239), analizując jego różne aspekty i możliwe implikacje. Bitwa pod Lubuszem (1239) to temat, który jest przedmiotem dyskusji od dłuższego czasu i jest istotny w różnych kontekstach, od sfery osobistej po zawodową. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy dotyczące Bitwa pod Lubuszem (1239), a także jego ewolucję w czasie. Podobnie postaramy się rzucić światło na możliwe przyszłe implikacje Bitwa pod Lubuszem (1239) i jego wpływ na nasze społeczeństwo. Mamy nadzieję, że ten artykuł może zapewnić szeroki i kompleksowy przegląd Bitwa pod Lubuszem (1239), pomagając czytelnikom lepiej zrozumieć ten temat i jego konsekwencje.
Bitwa pod Lubuszem
III wojna o Lubusz
Czas

1239

Miejsce

Lubusz

Terytorium

Księstwo wrocławskie (Ziemia lubuska)

Wynik

zwycięstwo Księstwa Wrocławskiego

Strony konfliktu
Marchia Brandenburska Księstwo wrocławskie
Dowódcy
Ottona III
Jan I Askańczyk 		Henryk II Pobożny
Położenie na mapie Brandenburgii
Mapa konturowa Brandenburgii, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia52°25′34″N 14°32′06″E/52,426111 14,535000

Bitwa pod Lubuszem (1239) – bitwa stoczona w 1239 r. pomiędzy wojskami księcia polskiego Henryka Pobożnego a wojskami margrabiów brandenburskich Ottona III i Jana I z dynastii askańskiej.

Historia

Po śmierci księcia Henryka Brodatego w 1238 margrabiowie brandenburscy Otton III i Jan I podjęli działania w celu opanowania ziemi lubuskiej. Współdziałając z księciem pomorskim Barnimem I przeprawili się przez Odrę i zajęli Santok. Równolegle Barnim odebrał Henrykowi II Pobożnemu Cedynię i Kiniec, przesuwając granice swojego księstwa na linię rzeki Myśli. Kolejnym krokiem młodych książąt niemieckich miało być zajęcie Lubusza i opanowanie całej ziemi lubuskiej. W tym celu nawiązali bliższe kontakty z margrabią Miśni Henrykiem III Dostojnym i arcybiskupem Magdeburga Wilbrandem. Latem 1239 ruszyła wielka wyprawa, na czele której stanął arcybiskup Wilbrand oraz jeden z margrabiów brandenburskich. Działania niemieckie nie zaskoczyły Henryka Pobożnego. Książę śląski w porę zorganizował silną odsiecz i pobił wojska niemieckie oblegające Lubusz. Henryk Pobożny odniósł wspaniałe zwycięstwo zadając agresorom wysokie straty. Klęska poróżniła arcybiskupa i młodych margrabiów, dając początek nowej wojnie pomiędzy Brandenburczykami a margrabią Miśni. Wkrótce po odparciu najazdu Henryk Pobożny odzyskał Santok, pozostawiając jednak w rękach księcia pomorskiego Barnima Cedynię i Kiniec.

Zobacz też

Bibliografia

Wojny polsko-niemieckie
Wojny polsko-niemieckie
Powstania śląskie
II wojna światowa
Polski ruch oporu
Wojny z możnowładcami
i państwami niemieckimi
Wojny polsko-brandenburskie
Wojny polsko-krzyżackie
Wojny polsko-austriackie
Wojny napoleońskie
Wojny polsko-pruskie
Wojny napoleońskie
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot