_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

Charles Le Brun

W tym artykule przyjrzymy się zjawisku Charles Le Brun i jego wpływowi na współczesne społeczeństwo. Od momentu pojawienia się Charles Le Brun wywołał debaty, sprzeczne opinie i wzbudził głębokie zainteresowanie w różnych obszarach. Na przestrzeni lat Charles Le Brun ewoluował i nabrał nowych wymiarów, wpływając nie tylko na sposób, w jaki współdziałamy z otaczającym nas światem, ale także na nasze postrzeganie rzeczywistości. Poprzez szczegółową analizę zajmiemy się różnymi aspektami Charles Le Brun i zbadamy jego znaczenie w bieżącym kontekście.
Charles Le Brun
Ilustracja
Nicolas Largillière, Portret Charlesa Le Bruna (1683-86)
Data i miejsce śmierci

12 lutego 1690
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo, architektura

Epoka

barok

Multimedia w Wikimedia Commons
Kanclerz Séguier na koniu (ok. 1670), Luwr Paryż
Portret Nicolasa Le Bruna (ok. 1635), Rezidenzgalerie Salzburg
Wniebowzięcie NMP (lata 70. XVII w.), Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Charles Le Brun (Lebrun) (ochrz. 24 lutego 1619 w Paryżu, zm. 12 lutego 1690, tamże) – francuski malarz, architekt i dekorator okresu baroku, współtwórca stylu Ludwika XIV.

Życiorys

Był synem rzeźbiarza Nicolasa Le Bruna. Od 1632 uczył się u François Perriera, dwa lata później u Simona Voueta. W 1637 wyjechał do Fontainebleau. W 1638 uzyskał tytuł malarza nadwornego. W l. 1642-45 przebywał w Rzymie, gdzie kształcił się u Poussina, ulegając zarazem wpływowi Pietra da Cortony. W 1646 wrócił do Paryża. W 1648 uczestniczył w założeniu Akademii Królewskiej, której został profesorem, a od 1668 rektorem. W roku 1664, dzięki poparciu Jean-Baptiste Colberta, ministra Ludwika XIV, został mianowany pierwszym malarzem królewskim, a w 1663 generalnym kustoszem królewskich zbiorów sztuki oraz pierwszym dyrektorem Manufacture des Gobelins.

Według jego koncepcji powstały Galeria Zwierciadlana, salony Wojny i Pokoju oraz Schody Ambasadorów w Wersalu. Ozdobił Galerię Apollina w Luwrze i Galerię Herkulesa w hôtelu Lambert. Dekorował również pałace w Sceaux i w Marly-le-Roi. W 1667 opublikował pracę o ekspresji w sztuce pt. Méthode pour apprendre à dessiner les passions.

Malował liczne obrazy sztalugowe o tematyce mitologicznej, religijnej, alegorycznej i historycznej, portrety oraz kartony do tapiserii (serie: Żywioły, Pory roku, Historia Ludwika XIV, Historia Aleksandra Wielkiego, Królewskie pałace). Jego styl łączył w sobie cechy klasycyzmu Poussina i dojrzałego baroku włoskiego. Cechuje go dążenie do przepychu i monumentalizmu, realizowane paletą miedzianych i ciemnobłękitnych, przyszarzałych odcieni.

Jego uczniami byli m.in.: Charles de La Fosse, Jean Jouvenet i René Antoine Houasse.

Dzieła artysty

Bibliografia

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot