_ _ _ _____ ___ __
__ _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_ ___ ___ _ __ ___
\ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \
\ V V /| | <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
\_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|
| Data i miejsce urodzenia |
19 lutego 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 1999 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Věra Vláčilová |
| Lata aktywności |
1951-1987 |
František Vláčil (ur. 19 lutego 1924 w Czeskim Cieszynie, zm. 28 stycznia 1999 w Pradze) – czeski reżyser i scenarzysta filmowy, malarz i grafik. Autor historycznego fresku Małgorzata, córka Łazarza (1967), uważanego za najwybitniejszy film w historii czeskiej kinematografii. Sam Vláčil wygrał plebiscyt, rozpisany w 1998 roku wśród krytyków filmowych, na najwybitniejszego czeskiego reżysera wszech czasów.
W latach 1945-1950 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Masaryka w Brnie. Początkowo pracował nad filmami animowanymi, później jego zainteresowanie skierowało się ku fabułom. Jego filmy słyną z niezwykle kunsztownej formy i oprawy artystycznej. Vláčil zdobył za nie wiele nagród, m.in. Kryształowy Globus na MFF w Karlowych Warach za Cienie gorącego lata (1978), Czeskiego Lwa za całokształt twórczości (1994) i analogiczną nagrodę ponownie w Karlowych Warach (1998).
Zmarł w 1999 w Pradze. Został pochowany na cmentarzu Malvazinky.