W dzisiejszym świecie Języki semickie stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy są to profesjonaliści szukający aktualnych informacji, studenci chcący poszerzyć swoją wiedzę, czy po prostu ludzie ciekawi tego tematu, Języki semickie nadal przyciąga uwagę coraz bardziej zróżnicowanej publiczności. W tym artykule dokładnie zbadamy najbardziej istotne i aktualne aspekty związane z Języki semickie, oferując pełne i aktualne spojrzenie na ten temat, który nadal budzi zainteresowanie wszystkich typów odbiorców.
Rodzina języków semickich obejmuje języki fleksyjne, poświadczone od końca IV tysiąclecia p.n.e. do dziś. W starożytności językami semickimi posługiwano się na obszarze między Morzem Śródziemnym a Tygrysem oraz na północno-wschodnich wybrzeżach Afryki. Współcześnie do najważniejszych języków rodziny semickiej zaliczają się:
Współczesne żywe języki semickie, np. arabski czy hebrajski, ze względu na charakterystyczną dla języków afroazjatyckich budowę spółgłoskowo-rdzeniową (zob. alternacja), używają spółgłoskowych pism alfabetycznych (abdżadów), zwyczajowo pisanych od prawej do lewej. Fonetycznie charakteryzują się dużą liczbą spółgłosek gardłowych. Języki semickie wykazują też wiele cech typologicznych wspólnych z językami indoeuropejskimi, co świadczy o kontaktach tych dwóch rodzin w głębokiej starożytności.
Klasyfikacja języków semickich
Powszechnie używa się i akceptuje się rozróżnienie języków semickich ze względu na podział geograficzny (wschodnie, północno-wschodnie i południowo-zachodnie), choć takie podejście jest w świetle nowych badań przestarzałe.
↑Maria LuisaM.L.UbertiMaria LuisaM.L., Wprowadzenie do historii starożytnego Bliskiego Wschodu, AndrzejA.Mrozek (tłum.), MarekM.Stępień (red.), Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2010, s. 30–31, ISBN 978-83-235-0680-5, OCLC751354697.
↑Maria LuisaM.L.UbertiMaria LuisaM.L., Wprowadzenie do historii starożytnego Bliskiego Wschodu, AndrzejA.Mrozek (tłum.), MarekM.Stępień (red.), Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2010, s. 31, ISBN 978-83-235-0680-5, OCLC751354697.
↑Cf. Mansoor, Menahem: Biblical Hebrew step by step. T. 1. s. 7.
Bibliografia
The Semitic languages, red. R. Hetzron, New York – London 1997. ISBN 0-415-05767-1.
Mansoor, Menahem: Biblical Hebrew step by step. Wyd. 6. T. 1. Grand Rapids, Michigan: 1980, s. 254. ISBN 0-8010-6041-9.