_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

Jan Grochowski (generał)

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Jan Grochowski (generał). Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zbadamy różne aspekty i aspekty, które sprawiają, że Jan Grochowski (generał) jest tematem interesującym szerokie spektrum odbiorców. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, jego ewolucję w czasie i możliwe implikacje dla przyszłości. Dołącz do nas w tej podróży odkrywania i poznawania Jan Grochowski (generał), podczas której będziemy starali się rzucić światło na jego najważniejsze aspekty i zagłębić się w jego znaczenie we współczesnym świecie.
Jan Grochowski
Ilustracja
Lubicz
generał major
Data i miejsce urodzenia

1749
Grochów

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1794
Małogoszcz

Przebieg służby
Siły zbrojne

armia koronna

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-rosyjska,
insurekcja kościuszkowska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari

Jan Grochowski herbu Lubicz (ur. 1749 w Grochowie na Podlasiu, zm. 6 czerwca 1794 w Małogoszczu) – generał major wojsk koronnych.

Od 1765 służył w wojsku pruskim w regimencie księcia Fryderyka Brunszwickiego(inne języki) (w 1786 był porucznikiem). W 1790 w stopniu majora przeniósł się do Wojska Polskiego do 1 Regimentu Pieszego Koronnego. 16 kwietnia 1791 awansował na podpułkownika. Patriota i zdolny oficer mający za sobą 25 lat służby w armii pruskiej.

W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 dowódca I batalionu w 1 regimencie pieszym koronnym. Odznaczył się w bitwie pod Zieleńcami za co był nagrodzony Virtuti Militari.

Uczestniczył w sprzysiężeniu insurekcyjnym w Lubelskiem i po wybuchu insurekcji kościuszkowskiej dowódca stacjonującej tam Dywizji Wielkopolskiej (po usunięciu targowiczanina A. Raczyńskiego). Był inicjatorem przystąpienia Dywizji Wielkopolskiej do powstania. Pościągał inne jednostki zdążające zza kordonu rosyjskiego i austriackiego i usiłował wzniecić powstanie na Wołyniu.

Wobec przewagi nieprzyjaciela i klęski gen. J. Zajączka pod Chełmem przeprawił się na lewy brzeg Wisły z zamiarem przyjścia z pomocą słabym oddziałom T. Kościuszki. Od kwietnia 1794 dowodził 1 regimentem. 16 kwietnia awansował na generała majora. 16 maja przybył z odsieczą armii Kościuszki, zamkniętej w obozie warownym i osaczonej pod Połańcem przez przeważające siły rosyjskie pod dowództwem gen. mjr. Fiodora Denisowa. W bitwie pod Szczekocinami dowodził lewym skrzydłem wojsk powstańczych.

Zmarł w Małogoszczu na skutek ran odniesionych w bitwie pod Szczekocinami.

Bibliografia

  • H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, wyd.: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998.
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot