_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

Jules Méline

W dzisiejszym świecie Jules Méline jest tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum osób i sektorów społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, zdrowie, politykę czy kulturę, Jules Méline stał się centralnym punktem dyskusji i debat na całym świecie. Na przestrzeni historii Jules Méline zapoczątkował niekończące się badania, postęp technologiczny i znaczące zmiany w sposobie, w jaki postrzegamy i podchodzimy do tego tematu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jules Méline i zastanowimy się nad jego rolą w dzisiejszym społeczeństwie.
Jules Méline
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1838
Remiremont

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1925
Paryż

65. Premier Francji
Okres

od 29 kwietnia 1896
do 28 czerwca 1898

Poprzednik

Léon Bourgeois

Następca

Henri Brisson

Jules Méline (ur. 20 maja 1838, zm. 21 grudnia 1925) – francuski polityk czasów III Republiki, premier Francji oraz mąż stanu.

Méline urodził się w 1838 roku w Remiremont. W młodości studiował prawo a następnie pracował jako profesor prawa. 1872 roku został wybrany do Zgromadzenia Narodowego. W parlamencie reprezentował departament Wogezy.

Jako polityk działa na rzecz ochrony przemysłu francuskiego. W 1883 roku został wybrany na stanowisko ministra rolnictwa. W 1886 roku objął stanowisko premiera Francji, zastępując na tym stanowisku Léona Bourgeoisa. Urząd premiera pełnił przez ponad dwa lata, 28 czerwca 1898 zrezygnował z urzędu na rzecz Henri Brissona.

W ciągu następnych lat Meline pełnił stanowisko jako prezydent Zgromadzenia Narodowego. Po odejściu z polityki napisał książkę pt. Le Retour de la terre et Ia surproduction industrielle, tout en faveur de l'agriculture.

Jules Méline zmarł w 1925 roku w Paryżu w wieku 87 lat.

Bibliografia

  • Barral P., Les agrariens français de Méline à Pisani, Paris, FNSP, 1968.
  • Duby Georges, Wallon Armand (dir.), Histoire de la France rurale, tome 3, Apogée et déclin de la civilisation paysanne, 1789-1914, Paris, Seuil, 1971.
  • Yvert Benoît (dir.), Premiers ministres et présidents du Conseil. Histoire et dictionnaire raisonné des chefs du gouvernement en France (1815-2007), Paris, Perrin, 2007, 916 p.