_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

Słowacy

W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy i omówimy temat Słowacy, temat, który przykuł uwagę ludzi z różnych dziedzin i który wywołał duże zainteresowanie w ogóle w społeczeństwie. Słowacy to temat, który wywołał debaty i sprzeczne opinie ze względu na jego znaczenie i wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy i podejścia związane z Słowacy, a także ich implikacje i możliwe konsekwencje w przyszłości. Celem tej analizy jest promowanie głębszego i pełniejszego zrozumienia tematu w celu wspierania konstruktywnego i wzbogacającego dialogu.
Słowacy
Slováci
ilustracja
Populacja

około 6,5 miliona

Miejsce zamieszkania

Słowacja: 4 614 854
Stany Zjednoczone: 810 000
Czechy: 200 000
Kanada: 100 000
Wielka Brytania: 90 000
Serbia: 59 021
Irlandia: 30 000
Austria: 25 000
Argentyna: 22 500
Niemcy: 20 200
Węgry: 29 794
Polska: 1700

Język

słowacki

Religia

katolicyzm <60% (w tym grekokatolicyzm 4%), protestantyzm <7%, rodzima wiara <0,1%, bezwyznaniowość <24%

Grupa

Słowianie zachodni

Pokrewne

Polacy, Czesi

Słowacy (słow. Slováci) – naród słowiański, zamieszkujący głównie Słowację – stanowią 86% jej mieszkańców (4,5 mln); mniejszości słowackie zamieszkują także Czechy, Węgry, Serbię i Polskę (Orawa i Spisz – około 1700 osób). Mówią językiem słowackim. Większość Słowaków jest rzymskimi katolikami, mniejszość stanowią protestanci i grekokatolicy czy wyznawcy rodzimej wiary; niemal 1/4 osób deklaruje brak przynależności do jakiegokolwiek wyznania.

Nitrzanie, plemię słowiańskie zamieszkujące nad rzeką Nitrą (okolice miasta Nitry w dzisiejszej Słowacji), byli głównym plemieniem inicjującym powstanie narodu słowackiego.

Etymologia

Nazwa pochodzi od nazwy ogólnej Słowian (podobnie jak i: Słoweńcy, Słowińcy, Słowienie) ← według Jana Otrębskiego od pierwotnego *Slověne z Ѣ, zachowana też w formach słowackich, gdzie obok Slovák - Słowak, występuje forma żeńska Slovenka, a przymiotnik „słowacki” brzmi slovenský. Forma Słowacy znana jest od co najmniej XV wieku. W XVI wieku i następnych nazwa Słowak używana była w szerokim znaczeniu: Słowianin, np. u Hieronima Spiczyńskiego w O ziołach tutejszych i zamorskich i mocy ich z 1556 r.: ... bowiem byś też wszystek świat chciał skrzyżować, wszędzie najdziesz temu językowi Słowaka - towarzysza. Jeszcze w słowniku Lindego z 1812 r. Słowak było formą oboczną do Słowianin, zaś w języku czeskim nazwa Słowacy w znaczeniu Słowianie występuje w Biblii kralickiej z 1579 r. Nazwa Słowak bywała w języku polskim i czeskim stosowana również w odniesieniu do Słoweńców i Chorwatów. Określenie Słowak w tym znaczeniu stosował prymas Stanisław Karnkowski (1593 r.) i ks. Stanisław Dominik Kleczewski (1763 r.) oraz Václav Hájek w swej kronice z 1541 roku. Maciej Stryjkowski pisał w swej Kronice polskiej, litewskiej, żmudzkiej i wszystkiej Rusi z 1582 r.: Słowaków tam naszych przodków wszędzie pełno w Tracyjskich i Bułgarskich ziemiach szeroko między Bałchanami górami mieszkających. Istniała też forma oboczna Sławak (prawdopodobnie przez skojarzenie z wyrazem sława), w dziele Zrdcadlo slawného margkrabstij Morawského (1593 r.) Bartosz Paprocki pisał: Slavácy to jest národ sláwy weliký. Wyraz Słowak ma zdaniem Otrębskiego tę samą budowę co staropolski wyraz swak (obecnie szwagier), pochodzący od prasłowiańskiego źródłosłowu *svěn. Słowacy mówiący narzeczem wschodniosłowackim (zbliżonym do języka polskiego) używają też formy Słowiak, na polskim obszarze językowym ta forma używana jest m.in. na Spiszu, Orawie, Podhalu i Żywiecczyźnie. Postać Słowiak jest jednak używana także w stosunku do Rusnaków, tj. węgierskich Rusinów.

Osoby narodowości słowackiej

Zobacz też

Przypisy

  1. (2010 census)
  2. Mikrocenzus 2016. ksh.hu. . (węg.).
  3. a b Počet obyvateľov podľa náboženského vyznania v SR k 1. 1. 2021. . (słow.).
  4. Jan Otrębski, Słowianie. Rozwiązanie odwiecznej zagadki ich nazw, Poznań 1947, s. 66-67

Literatura