_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

William Primrose

W dzisiejszym świecie William Primrose to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie we współczesnym społeczeństwie, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na historię, William Primrose stał się tematem ogólnego zainteresowania. Od lat jest przedmiotem debat, analiz i dyskusji we wszystkich obszarach, od polityki po naukę. W tym artykule zbadamy różne aspekty William Primrose i jego rolę w dzisiejszym świecie, oferując kompleksowy obraz jego znaczenia i znaczenia dzisiaj.
William Primrose
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1904
Glasgow

Data i miejsce śmierci

1 maja 1982
Provo

Instrumenty

altówka

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

altowiolista

Instrument
altówka
  • Amati (1600)
  • Guarneri (1697)
  • „MacDonald” Stradivarius (1700)
  • „Gibson” Stradivarius (1734)
Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

William Primrose (ur. 23 sierpnia 1904 w Glasgow, zm. 1 maja 1982 w Provo w stanie Utah) – amerykański altowiolista pochodzenia szkockiego.

Życiorys

Uczył się gry na skrzypcach w Glasgow u Camillo Rittera, następnie uczęszczał do Guildhall School of Music w Londynie. Po raz pierwszy wystąpił publicznie w 1923 roku w londyńskiej The Queen’s Hall. W latach 1925–1927 przebywał w Belgii, gdzie studiował u Eugène’a Ysaÿe’a, za namową którego porzucił skrzypce i zaczął grać na altówce. Od 1930 do 1935 roku był członkiem London String Quartet, z którym odbył liczne tournées koncertowe. W 1937 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie do 1942 roku występował wspólnie z NBC Symphony Orchestra pod batutą Arturo Toscaniniego. Od 1939 roku prowadził własny kwartet smyczkowy. W 1955 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo. W latach 1954–1962 był altowiolistą Festival Quartet. Występował wspólnie z Jaschą Heifetzem, Arturem Rubinsteinem i Grigorijem Piatigorskim.

Był wykładowcą Curtis Institute of Music w Filadelfii (1942–1951), University of Southern California w Los Angeles (1962–1965), Indiana University w Bloomington (1965–1972) i Brigham Young University w Provo (1979–1982). W 1972 roku prowadził także zajęcia na Tokijskim Uniwersytecie Sztuki.

Dokonał prawykonań wielu kompozycji na altówkę pisanych przez współczesnych mu kompozytorów. Z myślą o Primrosie pisali utwory m.in. Benjamin Britten (Lachrymae na altówkę i fortepian, 1950) i Iain Hamilton (Sonata altówkowa, 1951), dedykowali mu swoje koncerty altówkowe Peter Racine Fricker (1952), Edmund Rubbra (1952), Karl Amadeus Hartmann (1953) i Darius Milhaud (1954). Primrose zamówił u Béli Bartóka koncert altówkowy, który z powodu śmierci kompozytora nie został jednak ukończony. Szkic partytury został przekazany Tiborowi Serlyemu, który uzupełnił brakujące części. Primrose dokonał prawykonania całości utworu wraz z Minneapolis Symphony Orchestra w grudniu 1949 roku.

Opublikował prace A Method for Violin and Viola Players (1960) i Technique in Memory (1963), a także autobiografię pt. Walk on the North Side (1978). Odznaczony został Orderem Imperium Brytyjskiego w stopniu komandora (1953). Dokonał licznych nagrań płytowych, w tym dzieł J.S. Bacha, G.F. Händla oraz kompozytorów XIX- i XX-wiecznych.

Grał na zabytkowych instrumentach: altówkach Amatiego z 1600 roku, Andrei Guarneriego z 1697 roku oraz „MacDonald” (1700) i „Gibson” (1734) Stradivariego.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 192. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2870–2871. ISBN 0-02-865530-3.
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot