_ _ _ _____ ___ __ __ _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_ ___ ___ _ __ ___ \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ \ V V /| | <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | | \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|
Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||
buddyzm └ buddyzm zachodni | |||||||||
| |||||||||
Strona internetowa |
Wspólnota Buddyjska Triratna, dawniej: Przyjaciele Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej (ang. Friends of the Western Buddhist Order) – powstały w 1967 międzynarodowy uniwersalny ruch buddyjski, organizujący naukę medytacji buddyjskich, kursy odosobnienia, czy wykłady na temat buddyzmu.
Towarzystwo powołał do życia Sangharakszita – Anglik, który spędził szesnaście lat w Indiach jako mnich buddyjski. Przyjaciele Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej w latach siedemdziesiątych rozrośli się i od tej pory stali się jednym z czołowych ruchów buddyjskich na Zachodzie. W tej chwili liczą około osiemdziesięciu ośrodków w ponad dwudziestu krajach, m.in. w Anglii, Indiach, Australii czy Nowej Zelandii.
Towarzystwo posiada własny kodeks zasad działania:
Od 2008 roku w Polsce działa ośrodek Triratny o nazwie Sanghaloka, który mieści się w Krakowie, a w Warszawie prowadzone są cotygodniowe zajęcia z buddyzmu i medytacji.
Wspólnota Buddyjska Triratna jest częstym obiektem krytyki w środowiskach buddyjskich na całym świecie. Główne zarzuty wobec niej dotyczą m.in. braku ścisłej linii przekazu, porzucenia struktury tradycyjnej Sanghi, kontrowersyjnych poglądów jej założyciela i oskarżeń wobec niego (oraz innych członków wyższego szczebla) o nadużycia seksualne względem osób praktykujących w jej ośrodkach.
Jak zauważył James William Coleman, pomimo, że Sangharakszita podczas swego pobytu w Indiach pobierał nauki od uznanych buddyjskich nauczycieli, nie pracował z żadnym z nich na tyle blisko, aby moć być uznawanym za spadkobiercę Dharmy.
Triratna kompletnie odrzuca tradycyjny model Sanghi i zastępuje go „hierarchią duchową”, która bywa uznawana za problematyczną.
W 1985 r., w swoich „Listach z podróży”, Sangharakszita napisał o swoim przekonaniu, że „im mniej FWBO wchodzi w relacje z innymi wspólnotami buddyjskimi i osobami powiązanymi z dotychczasowymi tradycjami buddyjskimi, tym lepiej”.