_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

Bişr bin Berâ

Bu yazımızda araştırmacıların, meraklıların ve meraklıların ilgisini çeken Bişr bin Berâ'in büyüleyici dünyasını keşfedeceğiz. Bişr bin Berâ, başlangıcından günümüze kadar toplumun, kültürün ve tarihin çeşitli yönlerinde önemli bir rol oynamıştır. Sonraki birkaç satır boyunca, bu heyecan verici konuyu daha eksiksiz ve daha derin bir şekilde anlayabilmek için bunun etkisini, sonuçlarını ve zaman içindeki gelişimini inceleyeceğiz. Bişr bin Berâ hakkında bu keşif ve öğrenme yolculuğumuzda bize katılın.

Bişr b. Bera (hicri kameri 7 veya 8 / 628 veya 629) (Arapça: بِشْرِ بْن بَراء), İslam peygamberi Muhammed'in bir sahabesidir. Hazrec kabilesinin Selemeoğulları (Beni Seleme) kolundandır. Babasının adı Bera b. Ma’rur ve annesinin adı Halise b. Kays’tır. Hicretten önce babası Bera b. Ma’rur ile birlikte Müslüman olmuştur.

Bişr b. Bera Bedir, Uhud ve Hendek gibi gazvelerin çoğuna katıldı.

Bişr b. Bera’nın Hayber savaşı (hicretin yedinci yılı) sırasında beraberindeki birkaç sahabe ile Yahudi bir kadın tarafından Peygamber’e getirilen zehirli etten yiyerek zehirlendiği rivayet edilmektedir.

Kaynakça

  1. ^ İbn Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 1, s. 697, c. 3, s. 358; İbn Abdulbir, el-İstiab, c. 1, s. 167.
  2. ^ İbn Hacer, el-İsabe, c. 8, s. 107.
  3. ^ İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 3, s. 570; İbn Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 2, s. 86.
  4. ^ Vakıdi, el-Meğazi, c. 1, s. 169, 243, c. 2, s. 677 – 678; İbn Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 2, s. 333, 354, c. 3, s. 342, 352, 358; İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 3, s. 571; Şeyh Tusi, Rical, s. 9.
  5. ^ http://tr.wikishia.net/view/Bi%C5%9Fr_b._Bera 4 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  6. ^ Vakıdi, el-Meğazi, c. 1, s. 678; İbn Hişam, es-Siretu’n Nebeviyye, c. 2, s. 103 - 104; Halife, Tarih, c. 1, s. 52.