_ _    _ _____  ___   __                       
 __      _(_) | _(_)___ / ( _ ) / /_   ___ ___  _ __ ___  
 \ \ /\ / / | |/ / | |_ \ / _ \| '_ \ / __/ _ \| '_ ` _ \ 
  \ V  V /| |   <| |___) | (_) | (_) | (_| (_) | | | | | |
   \_/\_/ |_|_|\_\_|____/ \___/ \___(_)___\___/|_| |_| |_|

John Sulston

W dzisiejszym świecie John Sulston to temat, który nadal budzi zainteresowanie i debatę. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy wpływ na kulturę popularną, John Sulston pozostaje dziś tematem o ogromnym znaczeniu. Przez lata na temat John Sulston napisano i zbadano wiele, a jego znaczenie nie zmniejszyło się ani trochę. Od swoich początków po implikacje we współczesnym świecie, John Sulston nadal jest przedmiotem studiów i badań w różnych dyscyplinach. W tym artykule zbadamy różne aspekty John Sulston i jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
John Sulston
Ilustracja
Państwo działania

Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

27 marca 1942
Cambridge

Data śmierci

6 marca 2018

profesor
Specjalność: biologia, biochemia
Alma Mater

Uniwersytet w Cambridge

Uczelnia

Uniwersytet w Cambridge

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

John Edward Sulston (ur. 27 marca 1942 w Cambridge, zm. 6 marca 2018) – brytyjski biolog i biochemik, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny w roku 2002 za wyjaśnienie zjawiska apoptozy.

W 1963 ukończył studia na Uniwersytecie Cambridge. W 1969 został profesorem w MRC Laboratory of Molecular Biology (Laboratorium Biologii Molekularnej) Uniwersytetu Cambridge. Był kierownikiem Human Genome Project w Wielkiej Brytanii, mającego na celu analizę ludzkiego DNA. W 1998 jako pierwszy opisał wszystkie geny zwierzęcia – nicienia Caenorhabditis elegans, którym się zajmuje od ponad 30 lat. Prowadził też badania nad mechanizmami molekularnymi w procesie rozwoju organów oraz apoptozy, wykrył jako pierwszy gen powodujący apoptozę.

Prowadził, wspólnie z Sydneyem Brennerem, badania w Laboratorium Cavendisha w Cambridge nad nicieniem Caenorhabditis elegans i przyczynił się do wyjaśnienia zjawiska apoptozy. Za badania genetycznego mechanizmu procesu rozwoju organów (zob. np. ogólny plan budowy kończyn) w 2002 otrzymał Nagrodę Nobla, razem z Brennerem i H. Robertem Horvitzem.

Jego odkrycia pomogły w leczeniu m.in. chorób nowotworowych.

Przypisy

Bibliografia